Niedrożność przewodu pokarmowego u psów może być zlokalizowana w dowolnym miejscu wzdłuż przewodu pokarmowego od żołądka do okrężnicy. Dochodzi do nich, gdy naturalny przepływ połykanych materiałów zostaje zatrzymany, co utrudnia psu oddawanie stolca lub gazów.
Niedrożność jelit jest dość powszechna u psów ze względu na ich zwyczaj spożywania przedmiotów niebędących pokarmem.
Kto jest narażony na wystąpienie niedrożności przewodu pokarmowego?
Chociaż każdy pies może potencjalnie cierpieć z powodu niedrożności przewodu pokarmowego, szczenięta są szczególnie podatne na tę chorobę, ponieważ poznają świat za pomocą pyska. Podobnie, dorosłe psy, które uwielbiają żuć przedmioty takie jak patyki, kamienie, artykuły papiernicze i skarpetki, są bardziej narażone na przypadkowe połknięcie przedmiotu powodującego niedrożność.
Oprócz połkniętych przedmiotów, zatory mogą wystąpić, gdy część przewodu pokarmowego ulegnie zapaleniu, skręceniu lub zwężeniu z powodu przepukliny, guza lub wzdęcia u psa.
Jakie przedmioty najczęściej powodują niedrożność przewodu pokarmowego u psów?
Zabawki, kości, kamienie, patyki i piłki zajmują wysokie miejsce na liście najczęściej występujących u psów ciał obcych powodujących niedrożność przewodu pokarmowego. Wiele szczeniąt ma również tendencję do przyciągania przedmiotów, o których istnieniu możesz nawet nie wiedzieć, że są niebezpieczne. Na przykład, psy uwielbiają ubrania, które pachną jak ich ludzie. Dlatego też skarpetki, bielizna i rajstopy znajdują się na szczycie listy najczęściej usuwanych przedmiotów z przewodu pokarmowego psów, sporządzonej przez VPI Pet Insurance.
Pieluchy, tampony, podpaski i ręczniki papierowe mogą być szczególnie niebezpieczne ze względu na ich wysoką chłonność. Przedmioty te są zaprojektowane tak, aby rozszerzać się w kontakcie z wilgocią, co zwiększa prawdopodobieństwo zablokowania przewodu pokarmowego.
Jakie są objawy niedrożności przewodu pokarmowego u psów?
Psy doświadczające nagłego przypadku ciała obcego mogą wymiotować, z trudem oddawać stolec, stać się ospałe, odwodnione i osłabione. Następnie pojawia się silny ból brzucha, martwica tkanek i infekcja, tworząc sytuację krytyczną, która bez natychmiastowej interwencji doprowadzi do śmierci.
Według PetMD, "podstawowe objawy, które mogą się pojawić to wymioty, zwłaszcza po jedzeniu, anoreksja, osłabienie, biegunka i utrata wagi."
Jak diagnozowane są niedrożności przewodu pokarmowego?
Diagnostyczne badania obrazowe, takie jak radiogramy i ultradźwięki mogą ujawnić miejsce zatoru. Twarde obiekty, takie jak skały i kości pojawiają się jasne białe na tych obrazach, podczas gdy bardziej miękkie materiały mogą nie być widoczne. Użycie barwnika do obrazowania może pomóc ujawnić, gdzie znajduje się zator wzdłuż przewodu pokarmowego, ale może być konieczna endoskopia.
Endoskop to mała rurka z maleńką kamerą, która jest wprowadzana przez usta psa i do żołądka pod znieczuleniem. Metoda ta pozwala lekarzowi weterynarii na zbadanie górnej części przewodu pokarmowego, usunięcie niektórych ciał obcych i pobranie biopsji w razie potrzeby.
Jakie jest leczenie i rokowanie?
Większość niedrożności przewodu pokarmowego u psów wymaga interwencji chirurgicznej, jak również dalszego leczenia w celu zapobiegania infekcjom i odwodnieniu. Jeśli przyczyną niedrożności jest ciało obce lub guz, prawdopodobnie zostanie on usunięty chirurgicznie lub za pomocą endoskopii. W przypadku skrętu żołądka lub wzdęcia, żołądek jest repozycjonowany i często "przyklejany" do ściany jamy brzusznej, aby zapobiec ponownemu wystąpieniu choroby.
Zatory jelitowe mogą stać się śmiertelne, jeśli dojdzie do obumarcia tkanek, sepsy lub wstrząsu, dlatego należy podjąć leczenie przy pierwszych oznakach choroby. Bez względu na przyczynę zatoru, im szybciej zostanie on zdiagnozowany i leczony, tym lepsze są rokowania!
Jak zapobiegać niedrożności przewodu pokarmowego u psów:
Więc, jak możesz chronić swojego szczeniaka przed doświadczeniem przerażającej niedrożności przewodu pokarmowego? Chociaż nie ma niezawodnej odpowiedzi, istnieje kilka kroków, które możesz podjąć, aby zminimalizować ryzyko:
Poznaj nawyki swojego zwierzaka.
Czy Twój pies intensywnie żuje? Czy lubi podrzeć swoje zabawki lub wyrwać Twoje skarpetki z kosza na śmieci? Może ma obsesję na punkcie patyków, kiedy jest na podwórku. Jeśli znasz przedmioty, do których pies lgnie, możesz być bardzo czujny i trzymać je poza jego zasięgiem.
Często sprawdzaj zabawki i kości do żucia.
Raz w tygodniu poświęć kilka chwil na przekopanie pudełka z zabawkami. Szukaj częściowo rozdartych pluszaków, uszkodzonych zabawek i takich, które mają małe, luźne kawałki. Zabawki do żucia i kości Nylabones również powinny być wyrzucane, gdy staną się zbyt małe.
Często zamiataj i odkurzaj.
Możesz wierzyć lub nie, ale ludzkie włosy są bardzo częstą przyczyną ciał obcych u mniejszych szczeniąt. Liżą one podłogę w łazience, a kosmyki z czasem gromadzą się w jelitach tworząc zator. Dywaniki, kłaczki i ogólny detrytus mogą mieć ten sam efekt, więc utrzymuj podłogi wolne od luźnego gruzu.
Przed wyjściem z domu sprawdź, czy nie występują czynniki ryzyka.
Znudzone psy częściej wpadają w kłopoty, dlatego przed zostawieniem psa samego w domu upewnij się, że pozbierałeś zabawki, kości, ubrania itp. Zabawki poznawcze, które wydają smakołyki podczas zabawy, mogą pomóc zminimalizować psoty i lęk separacyjny podczas Twojej nieobecności.
Monitoruj swojego psa podczas zabawy i na podwórku/spacerze.
Niebezpieczny przedmiot może zostać połknięty w mgnieniu oka. Uważnie obserwuj swojego pupila na dworze, abyś mógł dostrzec potencjalne zagrożenia zanim on je zauważy. Podczas zabawy lub gryzienia uważnie obserwuj psa.
Poznaj objawy wzdęcia.
W przypadku rozdęcia żołądka (GDV), żołądek staje się tak ciężki i rozdęty, że skręca się lub odwraca wzdłuż swojej osi, powodując niedrożność jelit. Tutaj dowiesz się, na jakie objawy należy zwracać uwagę i które psy są najbardziej narażone na wzdęcia.
W razie wątpliwości natychmiast szukaj pomocy.
Jeśli podejrzewasz, że Twój pies ma wzdęcia lub połknął ciało obce, skontaktuj się z lekarzem weterynarii. Badania diagnostyczne mogą zadecydować o różnicy między zabawną historyjką, którą możesz opowiedzieć swoim przyjaciołom, a poważnym zagrożeniem dla Twojego futrzanego przyjaciela.
H/T to PetMD