Pieski świat
Niezależnie od tego, czy Twój pies jest czystej krwi, czy jest mieszańcem rasy Heinz 57, wiedza o tym, do jakich schorzeń genetycznych jest on predysponowany, pozwoli Ci przygotować się na kryzys weterynaryjny, a nawet mu zapobiec. Na...
Niezależnie od tego, czy Twój pies jest czystej krwi, czy jest mieszańcem rasy Heinz 57, wiedza o tym, do jakich schorzeń genetycznych jest on predysponowany, pozwoli Ci przygotować się na kryzys weterynaryjny, a nawet mu zapobiec.
Na przykład psy o wydłużonym kręgosłupie i krótkich kończynach, takie jak jamniki i Corgisy, są bardziej narażone na urazy kręgosłupa i problemy z dyskami. Ograniczenie im możliwości skakania może pomóc w uniknięciu katastrofalnych urazów.
Następujące schorzenia są najczęstszymi chorobami dziedzicznymi diagnozowanymi przez lekarzy weterynarii u psów.
Labradory, Golden Retrievery, owczarki niemieckie, rottweilery, buldogi, dogi, bernardyny i mastify należą do psów czystej krwi ze skłonnością do dysplazji stawów biodrowych, ale psy ras mieszanych również często zapadają na tę bolesną przypadłość.
Biodro jest stawem kulisto-gniazdowym. Gdy jest zdrowe, głowa kości udowej ("kula") powinna mieścić się w panewce miednicy ("panewka"). U psów z dysplazją stawu biodrowego, te dwa aspekty stawu nie stykają się prawidłowo, powodując ocieranie i zgrzytanie stawu zamiast płynnego przesuwania się podczas aktywności.
Psy z dysplazją stawu biodrowego mogą wykazywać objawy bólu lub trudności podczas biegania, chodzenia, wstawania, kładzenia się, wchodzenia i schodzenia po schodach oraz wskakiwania na meble i schodzenia z nich. Stan ten może być czasami kontrolowany za pomocą kontroli wagi, leków przeciwbólowych i fizykoterapii, ale wiele psów wymaga operacji, aby żyć komfortowo.
Miłośnicy psów mogą zminimalizować szkody poprzez zapewnienie, że zagrożone psy utrzymują zdrową wagę. Ponadto, nigdy nie kupuj szczeniaka genetycznie skłonnego do dysplazji stawów biodrowych, chyba że rodzice posiadają certyfikat Ortopedycznej Fundacji dla Zwierząt (OFA).
Kamienie w pęcherzu moczowym pojawiają się często u czystej krwi dalmatyńczyków, nowofundlandów, bichon fryzów i sznaucerów miniaturowych, ale każdy pies może rozwinąć te potencjalnie niebezpieczne skupiska minerałów. Niektóre psy nie wykazują absolutnie żadnych objawów kamicy pęcherza moczowego, podczas gdy u innych występują wypadki przy oddawaniu moczu, parcie na mocz, próby oddawania moczu bez produkcji, krwawy lub ciemno zabarwiony mocz oraz lizanie penisa lub sromu.
Kamienie są tworzone przez zbiór kryształów mineralnych i resztek. Lekarz weterynarii może zdiagnozować obecność kamieni za pomocą zdjęć rentgenowskich lub ultradźwięków i określić rodzaj kamieni poprzez analizę moczu. Niektóre kamienie pęcherza moczowego mogą być leczone dietą leczniczą i antybiotykami, podczas gdy inne wymagają chirurgicznego usunięcia.
Psy z predyspozycjami do powstawania kamieni w pęcherzu są narażone na ryzyko ich ponownego wystąpienia w dowolnym momencie życia. Weterynarze zalecają długotrwałą dietę leczniczą, filtrowaną wodę i okresowe badania kontrolne w celu monitorowania problemu.
Padaczka ideopatyczna to termin używany w odniesieniu do nawracających napadów o nieznanej przyczynie. Jest ona trudna do zdiagnozowania u psów, ponieważ nie możemy być z nimi w każdej minucie, a one nie mogą zgłaszać aktywności napadów, których nie jesteśmy świadkami.
Chociaż napady mogą być spowodowane udarem cieplnym, reakcjami na leki, zatruciem, niewydolnością narządów lub innymi problemami, badania wykazały, że może to być również cecha dziedziczna. Owczarki niemieckie, Beagle, Tervureny belgijskie, Keeshonds, jamniki, labradory i Golden Retrievery są najczęściej zgłaszanymi rasami, u których występuje padaczka idiopatyczna.
Leki przeciwdrgawkowe są stosowane, aby zapobiec nadmiernemu pobudzeniu komórek w mózgu. Nie ma lekarstwa na padaczkę i nie ma sposobu, aby jej zapobiec, ale terapia lekowa może zminimalizować częstotliwość i nasilenie napadów.
Istnieje kilka ras psów, które są znane ze swojej skłonności do różnych chorób serca, w tym Cavalier King Charles Spaniele, jamniki, dobermany, Great Danes, boksery i buldogi. Chociaż objawy poszczególnych chorób są różne, wspólne oznaki zaburzeń pracy serca obejmują kaszel, osłabienie, słaby apetyt, rozdęcie brzucha, trudności w oddychaniu, zapaść, omdlenie, a nawet nagłą śmierć.
Zdobądź wiedzę na temat problemów z sercem, z jakimi może borykać się Twoja rasa, obserwuj oznaki i objawy, a w razie potrzeby szukaj pomocy weterynaryjnej.
Owczarki niemieckie są rasą najczęściej kojarzoną z mielopatią zwyrodnieniową (DM), ale amerykański spaniel wodny, berneński pies górski, bokser, Borzoi, Cardigan Welsh i Pembroke Welsh Corgi, Chesapeake Bay Retriever, Kerry Blue Terrier i Pug są również znane z rozwoju tego niszczycielskiego problemu.
DM jest schorzeniem neurologicznym najczęściej spotykanym u psów w średnim wieku i starszych. Powolna degeneracja osłonek mielinowych pokrywających włókna nerwowe powoduje, że transmisja sygnałów nerwowych w obrębie środkowego i dolnego odcinka rdzenia kręgowego nie dochodzi do skutku. Skutkuje to takimi objawami jak osłabienie i chwiejność tylnych kończyn, przeciąganie tylnych łap, niemożność stania, a nawet paraliż.
Nie ma lekarstwa na DM, a ponieważ choroba ma charakter postępujący, większość psów traci kontrolę nad tylnymi kończynami, pojawiają się problemy z poruszaniem się i nietrzymaniem moczu. Zwyrodnienie nerwów spowodowane DM nie jest bolesne dla psa, ale może łamać serce i być bardzo pracochłonne dla właścicieli, którzy muszą się nimi opiekować w miarę pogarszania się ich stanu.
Psy o kwadratowych twarzach, takie jak Buldog Angielski, Buldog Francuski, Boston Terrier, Pug, Pekińczyk, Shih Tzu i Cavalier King Charles Spaniel są z pewnością urocze, ale te krótkie głowy mogą być źródłem wielu problemów u szczeniąt z brachycefalią.
Psy brachycefaliczne znane są ze swoich charakterystycznych parsknięć, ale ich głośne odgłosy oddychania i nocne chrapanie są w rzeczywistości wskaźnikami potencjalnie poważnych genetycznych problemów z układem oddechowym. Psy te często rodzą się z wydłużonym podniebieniem miękkim, zwężonymi nozdrzami, wklęsłymi workami krtaniowymi i zwężonymi tchawicami.
Wszystkie te problemy predysponują psy brachycefaliczne do nietolerancji wysiłku fizycznego, zapaści i udaru cieplnego. Na szczęście, większość z nich można naprawić - lub przynajmniej poprawić - za pomocą operacji. Oprócz problemów z oddychaniem, psy te cierpią również na problemy z zębami, skórą i oczami.
H/T to PetMD